Αυτό
θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το σύνθημα
του επί 8ετίας Δημάρχου Νίκαιας Στέλιου
Μπενετάτου και την τελευταία 3 ετία
απλός επικεφαλής της “Λαϊκής Συσπείρωσης”.
Είναι
απίστευτο το πόσο μόνο τον έχει αφήσει
το κόμμα και η παράταξή του. Ενώ ο ίδιος
προσπαθεί φιλότιμα να παρευρίσκεται
σε εκδηλώσεις, πίτες, εκκλησίες κλπ,
δυστυχώς κανένας άλλος δημοτικός του
σύμβουλος δεν τον συνοδεύει.
Ο
έτερος Μπενετάτος (από την Επιτροπή
Ειρήνης), είναι ο μόνος που σταθερά του
συμπαραστέκεται και γλυκαίνει λίγο τη
μοναξιά του πρώην.
Είναι
στ' αλήθεια πολύ σκληρό να τρέχεις δεξιά
και αριστερά, να νιώθεις το θυμό και την
αδιαφορία της πόλης και κανένας δικός
σου να μην είναι δίπλα σου να το
μοιραστείτε.
Λόγω
αυτής της απέραντης μοναξιάς, έχει
διαμορφωθεί πλέον και ένα πολύ συγκεκριμένο
στυλ συμπεριφοράς.
Φοράει
πάντα ένα μεγάλο χαμόγελο και προσπαθεί
με κάθε τρόπο να καταδείξει την παρουσία
του στο χώρο. Χαιρετά από πολύ μακριά
όποιον στοιχειωδώς γνωστό βρίσκει, όσο
πιο φωναχτά γίνεται και όσο πιο δήθεν
εγκάρδια μπορεί, σηκώνει την αριστερή
γροθιά του ως αγωνιστικό εγκάρδιο
χαιρετισμό και φωνάζει με κάθε τρόπο
“είμαι και 'γω εδώ!”.
Είναι
σαφές ότι μέσα από μοναχικές πορείες
μπορεί και να αναπτυχθούν παθογένειες.
Γι' αυτό σύντροφοι κάντε κάτι για να μην
είναι συνεχώς μόνος του ο Στέλιος.
Εξάλλου
δε δίνει αυτή τη μάχη μόνος του. Υποτίθεται
ότι τη μάχη των εκλογών τη δίνετε όλοι
μαζί. Ή μήπως όχι;
