Μόνο μέλλον δεν είχε η παράταξη του Στέλιου Λογοθέτη στη Νίκαια
από το 2011 έως σήμερα. Αποτελούμενη από τις πιο ετερόκλητες δυνάμεις, έδωσε τη
μάχη των προηγούμενων εκλογών με μοναδική συνεκτική ύλη την κατάληψη του Δήμου
και της εξουσίας.
Έλα όμως που δεν τους βγήκε και τα όργανα άρχισαν από νωρίς. Από
τον πρώτο κι όλας χρόνο, μας έδωσε παραδείγματα έλλειψης συνοχής και καμία
λογική παράταξης.
Ο Λογοθέτης στη μεγαλοσύνη του και οι υπόλοιποι...καθένας το δικό
του δρόμο. Είναι φυσικό λοιπόν, τώρα που είμαστε λίγο πριν πριν τις εκλογές του
Μαΐου, όλοι να ψάχνουν να δουν πού θα πάνε και τι θα κάνουν (αν και- κατά την
άποψή μας πάντα- για κάποιους, η επιλογή να πάνε σπίτι τους θα είναι η καλύτερη
για την πόλη μας).
Ο ίδιος ο Λογοθέτης δηλώνει ότι δε θα κατέβει, αλλά έχουμε δει και
ακούσει πολλά μεγάλα λόγια χρόνια τώρα. Και επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή και
μετά το χούι, όπως λέει ο σοφός λαός, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι μέχρι τέλους.
Στο τελευταίο μάλιστα Δημοτικό Συμβούλιο είχε την τιμητική του. Ο
παλιός του φίλος και επί δεκαετίες δημοτικός του σύμβουλος (μέχρι πρότινος),
Γιώργος Πάτρωνας, διάβασε επιστολή που ο ίδιος είχε συντάξει και αποστείλει το
1985 (25 χρόνια πριν) στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ (στελέχη του κόμματος ήταν
τότε και οι δυο).
Στη επιστολή κατήγγειλε τον τότε Δήμαρχο Λογοθέτη, για παράνομο
λατομείο που είχε λειτουργήσει με γνωστό επιχειρηματία της περιοχής στου
Καραμπίνη. Με το πρόσχημα των επικίνδυνων βράχων, είχαν εγκαταστήσει σπαστήρα
που έσπαγε και πουλούσε αδρανή υλικά για οικοδομές.
Στη βαρύτατη αυτή κατηγορία, ο Λογοθέτης σιώπησε, στη ουσία
αποδεχόμενός την. Αλλιώς γιατί δεν είπε λέξη; Σε άλλες περιπτώσεις δε χάνει την
ευκαιρία να υψώσει τον τόνο της φωνής του και να μιλά επί παντός επιστητού.
Άκρα του τάφου σιωπή…
Περιμέναμε όμως και από τις άλλες δημοτικές παρατάξεις και από τα
ενημερωτικά blogs της πόλης μας, κάτι να
πουν, να πάρουν θέση. Ούτε διαβάσαμε, ούτε ακούσαμε κάτι. Και εύλογα
αναρωτιόμαστε γιατί;
Μήπως ο Λογοθέτης εξυπηρετεί κάποιους σκοπούς που δε γνωρίζουμε;
Περιμένουμε απαντήσεις… διαφορετικά θα επανέλθουμε!
