Σε
υποτονικό κλίμα μάθαμε ότι διεξήχθη το
τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο την
περασμένη Τρίτη. Ενώ όλοι θα περίμεναν
να βγουν τα μεγάλα σπαθιά και θα πέσουν
κεφάλια, τίποτα από αυτά δεν έγινε. Στα
προ ημερήσιας διάταξης θέματα, που είναι
για όσους παρακολουθούν συμβούλια, το
βήμα στην Αντιπολίτευση να βάλει θέματα
και να ασκήσει το ρόλο της, δεν έτρεξε
και πολύ αίμα.
Ο
Λογοθέτης, αφού μας τίμησε κάνοντας
αναφορά στο blog
μας
(για
το οποίο έχουμε ενημερώσει με προηγούμενη
ανάρτησή μας) συνέχισε -κατά την πάγια
τακτική του- επιτιθέμενος στη Δημοτική
Αρχή, με αιχμή τις προσλήψεις συμβασιούχων
στη Δημοτική Επιχείρηση παιδιών Δημοτικών
Συμβούλων και απευθείας αναθέσεις
συμβάσεων σε φίλους.
Η
Λαϊκή Συσπείρωση εξάντλησε την
αγωνιστικότητά της, καταθέτοντας ένα
ψήφισμα της Επιτροπής Ειρήνης για την
επέμβαση της Γαλλίας σε κεντροαφρικανική
δημοκρατία.
Ο
Βρεττάκος επιτέθηκε στη Δημοτική Αρχή
γιατί δεν έχει ακόμα γραμματέα και
αναγκάζεται (!) να απευθύνεται στις
υπηρεσίες του Δήμου. Μα καλά, δε βαρεθήκατε
να τον ακούτε να γκρινιάζει; Δώσε του
ρε Ιωακειμίδη μια Γραμματέα και συ να
ηρεμήσει. Επίσης κατήγγειλε ότι τα
θέματα ήταν πολλά (39 τον αριθμό) και δεν
πρόλαβε να τα μελετήσει όλα. Για το λόγο
αυτό ξεκαθάρισε από την αρχή ότι θα τα
καταψηφίσει όλα σε ένδειξη διαμαρτυρίας
(θα επανέλθουμε γι' αυτό στο μέλλον).
Ο
Δημοτικός Σύμβουλος Κουφόγιαννης, αφού
επιτέθηκε στο “Κεντρί” για ανάρτηση
που τον αφορούσε (τόσο πολύ ενοχλεί η
αλήθεια;), έκανε ερωτήσεις οικονομικής
φύσεως στον Αντιδήμαρχο Κανέλλο Τούντα.
Άλλοι
Δημοτικοί Σύμβουλοι (Ζαχαρόπουλος,
Μπακιρτζής, Μπενετάτος) από όλες τις
παρατάσεις έβαλαν θέματα που σχολιάστηκαν
από το Δήμαρχο.
Κατά
τα λοιπά η συζήτηση για τα 39 θέματα του
Συμβουλίου ολοκληρώθηκαν σε δυο ώρες
και κάτι, σε εξαιρετικά πολιτισμένο
κλίμα -ίσως για πρώτη φορά μετά από
καιρό- και όλοι αποχώρησαν ησύχως.
Αυτό
δημιουργεί ένα κλίμα αισιοδοξίας ότι
μπορεί και να κατάλαβαν οι εκλεγμένοι
μας ότι μπορούν να βρουν συναινέσεις
χωρίς να καταφεύγουν σε εντάσεις και
αντεγκλήσεις άνευ λόγου. Λέτε να κατάλαβαν
επιτέλους ότι η πόλη ζητά από όλους
λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά
που λέει και οι ποιητής; Μακάρι!
